علی عبدالعلی زاده کارگردان سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه، در پاسخ به این سوال که آیا سینما گرفتار بی اخلاقی شده است، گفت: اظهار نظرهایی که پیرامون اخلاقیات و نبود آن در سینما شنیده می‌شود برگرفته از نظرات شخصی است. برای مثال من در یک دوره «دانی و من» را ساختم که اجازه پخش پیدا نکرد و در دوره دیگر آن کار روی آنتن رفت! این امر نشان می‌دهد سلیقه شخصی در اظهارنظرها و برخی سیاست‌گذاری‌ها نقش جدی دارد.
وی افزود: مثال دیگر فیلم «به رنگ ارغوان» است. این فیلم در دوره‌ای توقیف شد و در زمان مدیریت شمقدری اجازه پخش گرفت. این در حالی است که چیزی در فیلم تغییر نکرده بود، اما سلیقه یک مدیر با مدیر دیگر تفاوت داشت.
این فیلمساز در پاسخ به این سوال که چرا ما نمی‌توانیم در حوزه انقلاب بانی آثار درخور توجهی باشیم چنین توضیح داد: متأسفانه سینمای ما از فقر فیلمنامه رنج می‌برد. این معضل از آنجا نشأت می‌گیرد که ما کمترین میزان دستمزد را برای این عرصه در نظر می‌گیریم. برای همین امکان ظهور متون خوب نمایشی کمتر فراهم می‌شود. برای همین بیشترین آثاری که در حوزه انقلاب تولید می‌شود عموماً شکلی شعاری دارد.
این فیلمساز ادامه داد: انفعالی که در سینمای دینی و انقلابی وجود دارد تقصیر هنرمند یا مدیر نیست، بلکه اندیشه غلطی که در این عرصه وجود دارد چنین مشکلی را به وجود آورده‌اند، پس پیشنهاد می‌کنم به روی فیلمنامه‌های آثار ارزشی تاکید و نگاهی ویژه داشته باشیم تا کارهای تولیدی بتوانند جریان ساز بوده و مخاطب را جذب خود کند.
